Bronnen

Beschrijving

Een olielamp met daarop een fallus afgebeeld (Museo Archeologico Nazionale di Napoli, Napels, Italië).

De Romeinen schilderden hun beelden en aardewerk. Het antieke beeld in maagdelijk witte marmer zou een Romein maar niets vinden.

Op dit contractueel wastablet wordt een identieke contractuele tekst gegraveerd op het zichtbare gedeelte en op het verzegelde gedeelte. Bij een vermoeden van fraude, worden de zegels verbroken en de beide teksten met elkaar vergelijken.

Plinius de Oudere schrijft in 'Naturalis Historia' dat de zijdedraad als een dons op de bladeren van een boom groeit, en daar zat hij dus goed fout.

Deze zijdeconcons, -poppen en -motten van de 'Bombyx mori' heb ik thuis gekweekt. Als je dat ook eens wil doen, let dan op, want mij heeft dat nogal wat kopzorgen bezorgd.

Deze antieke abacus staat tentoongesteld in het Nationaal Romeins Museum in Rome (Italië).

Sommige indicatoren ontbreken op het origineel.

Prehistorische stenen bollen met geometrische patronen zijn gevonden in Schotland. We hebben nog altijd geen idee waarvoor ze dienden.

Dit type pijl werd gebruikt door de cheiroballistra, een geoptimaliseerd type torsiekatapult. Door de droge woestijncondities in Dura Europos (Syrië) is ook de houten schacht bewaard gebleven.

Deze driehoek met schietlood diende om de vlakheid van een oppervlak te controleren. Dit meetinstrument staat afgebeeld op een mozaïek met onder meer een schedel, en heeft daarin mogelijks een symbolische betekenis, e.g. de 'balans van het leven' (Nationaal Archeologisch Museum van Napels, Italië).

Links de archeologische restanten van een torsiekatapult zoals gevonden in Emporium (Spanje). Enkel het ijzeren frame en de bronzen spanringen zijn bewaard gebleven, alle hout- en touwwerk is vergaan.

De ouden stonden voor een moeilijk ontwerpprobleem, dat ze opgelost hebben op een manier die ik zelf niet zou bedacht hebben.

Deze technische tekening van een ballista komt uit een Byzantijnse manuscriptkopie uit de 11de eeuw AD. Het originele manuscript dateert uit de tweede helft van de eerste eeuw na Christus en wordt toegeschreven aan Heron uit Alexandrië.

Voor mij betekende dit 8 dagen geconcentreerd teken- en schilderwerk en een lange zoektocht naar experten die het technisch Grieks konden ontcijferen.

De fallus op dit amulet moest voorspoed en vruchtbaarheid afdwingen, alsook het boze oog afweren. Het amulet is gemaakt van het gewei van een hert. De fallus is in het massieve bot van de schedel gegraveerd (1ste – 4de eeuw AD, LVR-Archäologischer Park Xanten, Duitsland).

Capsae waren holle, cylindervormige containers waarin opgerolde papyrusrollen werden bewaard.

Celsus beschrijft de ‘lepel van Diocles’ in zijn manuscript als een medisch instrument om pijlpunten met weerhaken te verwijderen.

Een object dat voldoet aan de beschrijving van Celcus werd, samen met andere medische instrumenten, opgegraven in Efeze, Klein-Azië (Turkije).